BC BIOS 3 – BC ORBITON 5

Wedstrijd 3

Thuiswedstrijd tegen het altijd gezellige Hoogkarspel. Verzekerd van een spannende, gezellige sportieve avond. Deze keer twee heren en twee dames van BCBIOS: vol aan de bak dus. 

Dat begon al met de heren-dubbel: Keano en Ron samen. De eerste set werd net aan op 19-21  verloren. De tweede set ging een stuk beter en konden Ron en Keano gelijk maken met een duidelijke 21-13 overwinning. In de derde set werd het echt spannend: mooie rally’s, knappe ballen en keihard werken van alle vier! Qua sportiviteit zou een gelijkspel hier op zijn plaats zijn geweest. De punten gingen deze keer naar Hoogkarspel. 

Ook bij de dames dubbel maakten Anouk en Ingrid er een spannende pot van. De eerst konden ze nog maar net naar zich toetrekken met 22-20. In de tweede set kon BCBIOS na een voorzichtige start in één keer ver uitlopen. Met 10 punten voorsprong kon de tweede set ook binnen gehaald worden. 

De single kon zowel Ron als Ingrid redelijk makkelijk naar zich toe halen. Keano en Anouk lukte het niet om hun partijen te winnen. 

Dankzij een strakke tijdplanning was er tijd genoeg om de mixen na elkaar te spelen. Hoe leuk en leerzaam om naar elkaar te kunnen kijken en elkaar aan te moedigen. Voor het eerst sinds lange tijd stonden Ron en Ingrid samen op de baan. Veel apart gespeeld, nog niet zoveel samen. Maar ook voor deze twee ervaren spelers is concentratie en focus belangrijk. Na een bijzonder intermezzo met een speler van de tegenstanders van team 1 (gevalletje: hoe klein is de wereld’), gaven Ron en Ingrid enkele punten weg en moest de focus weer even terug gevonden worden. Gelukt: 2 sets gewonnen. 

In de tweede mix van Keano en Anouk was mooi om te zien wat de positieve bijdrage van trainen, oefenen en spelervaring is. Volgens Keano nog genoeg om op te trainen, volgens Ingrid zeker niet weggeslagen, op de goede weg! Eindstand 4-4. 

Op naar de winst??? 

BV SPACESHUTTLE 1 – BIOS 2

Team 2 op pad met Herman van Veen

Nu hoop ik toch van harte dat de jonkies onder ons denken: “Herman van Veen, die ken ik wel of heb ik wel eens van gehoord.”. Anders wordt dit een beetje een ongemakkelijk ‘wedstrijdverslag’… Na het jonge team van Dynamo vorige week, hadden we deze keer overigens zeker geen jonkies aan de andere kant van het net. Maar dat terzijde. Waarom nou Herman? Deed er bij team 2 een Herman mee? Nee. Dan bij tegenstander Space Shuttle? Ook niet. Maar, als je naar het muzikale repertoire van de beste man kijkt, dan heeft hij wel een treffend nummer gemaakt: Opzij, opzij. En dan met name de songtekst: “Ik heb ongelooflijke haast.”. Want dat kenmerkte wel de wedstrijd van vandaag. Of beter, twee van de tegenstanders. Team 2 was nog niet binnen, of het begon al dat het opschieten geblazen was, omdat handbal zou gaan komen. Nu denk je natuurlijk iets in de sfeer van: “Nou en? Het is toch badminton tijd?”. Klopt. En toch kwam het keer op keer weer terug. Of het nou in termen van ‘opschieten’, ‘zullen we weer verder gaan’, ‘kunnen we weer’ of ‘klaar’ of nog anders ging. Dat gaat toch een beetje onder je huid zitten. Zeker als dan aan het eind blijkt dat er gewoon nog drie kwartier over was…

Misschien heb je al door dat de trend van een cijfer als rode draad deze keer nog niet naar voren was gekomen? Dat klopt, die rode draad was er ook niet. Deze keer is het thema ‘muziek’, maar dat had je natuurlijk al lang begrepen. Waarbij het team er nog niet helemaal uit was of zo’n dagje Efteling-traktatie voor het gehoor nu onder het kopje muziek mag passen. En een nadenkertje: is Dochters van Marco Borsato een cover van Daughter van Pearl Jam?

En laten we ook nog even terugkomen op nog zo’n gevleugelde uitspraak: “Dit verzin je niet.”. Die heb je al eens eerder gezien in de afgelopen weken. De koffie was deze keer – na de lessen van vorige weken – thuis al achter de kiezen. Niet voor niets, want 9.30 uur in Aalsmeer was toch wel een dingetje voor Team Goede Voorbereiding. Corné had een zaterdag met een stuk of 29 activiteiten achter de rug, Bart 15.000 stappen in de Efteling en dan hebben we het nog niet over een zieke, een geblesseerde en een geblesseerde invaller bij de Noordwijkers. Maar, half tien op een zondagochtend… En wegopbrekingen en een adres van de hal waar je niet mee op het juiste plekje komt. Heb je de vibe van de start te pakken? Ja? Knap hoor, team 2 niet… Dat zat er nog niet lekker in, ondanks de vriendelijk stevige playlist in de auto. Je moet toch wat met bijna een uur reistijd. Een playlist die ook altijd wel wat discussie losmaakt in de auto. Ongeacht de playlist overigens. Daarom ontstond het lumineuze idee van een team gedeelde playlist in Spotify.

Over de wedstrijd kunnen we relatief kort zijn. De winst van Corné op Vladimir was het hoogtepunt van de ochtend (oei, bijna ‘avond’ opgeschreven). Na een moeilijke eerste game zag je Corné helemaal het initiatief naar zich toetrekken. En winnen in de tweede en derde game! Ook een mooie wedstrijd om te zien, met veel loopacties en regelmatig het gevoel dat het nodig was om drie keer te scoren voor een punt. Marieke werd een beetje in verwarring gebracht. Zoals ze zelf ook al zei, ze deed eigenlijk alles goed. Maar dat bleek niet genoeg voor de opzij-opzij tegenstander. Later was de ontdekking dat nog geen van de eerdere tegenstanders tegen de gehaaste dame opgewassen waren gebleken. Niemand boven de tien punten. Onze Marieke natuurlijk wel, al was dat tot haar eigen grote verbazing. Ze merkte het overigens zelf ook, al duurde dat tot de mix met de uitspraak: “Hij doet het weer.”. Binnen 3 minuten gevolgd door: “Mooi is anders.”. Die laatste had wel meer te maken met een ‘frommelbal’ van de tegenstander. Yvonne speelde deze dag een uitstekende eerste game van de single. Helaas ging die net met 19 naar Space Shuttle, wie weet hoe het anders gelopen zou zijn.

En ja hoor, we sloten het bezoek af in de kantine met een blik op die zo lang gevreesde handballers. Na omkleden, douchen, settelen en een eerste (en laatste) drankje bestellen, kwamen de grote brede handballers binnenstormen. Nou ja, misschien ook weer niet zo lang en breed, de jongens waren waarschijnlijk een jaartje of 15-16. Toch echt pas een minuut of 30-45 na de laatste gehaaste skagenwisseling. Volgende keer maar weer in een beter geplande context. De terugweg stond natuurlijk in het teken van de gezamenlijke playlist en de spanning die zoiets teweeg kan brengen. Van wie was dat nummer nou weer, wie heeft gezegd dat het volgende nummer gespeeld moet worden, mag Suzan en Freek nu wel of niet op zo’n playlist. Daar komen we in november achter als de wedstrijd reeks dan weer doorgaat. Eerst herfstvakantie en nog wat vrij van wedstrijden eromheen.

BACLUVO 6 – BC BIOS 3

Voor de tweede wedstrijd toog het team naar Bacluvo-Voorhout. Altijd bijzonder, al was het maar
vanwege de paarse vloer met blauwe lijnen. Ook nu met twee heren en drie dames. Frans en Keano
raken steeds beter ingespeeld. De tweede set gaat stukken beter dan de eerste met mooie strakke
services en lekkere strakke passes over het net van Frans.
De rest van de avond was ‘Ladies Night’! Debby en Ingrid liepen goed om elkaar heen, alhoewel ze
ook regelmatig een vrolijk theekransje in het veld hadden. Toch de partij gewonnen in twee
spannende sets. Toen kwamen de singles voor Debby en Anouk.
Debby moest even wennen maar kon al gauw op voorsprong komen. Eenmaal lekker in het
wedstrijdritme was de smile niet meer van haar gezicht af te krijgen! Knappe winst op 17 en 10-21.
De grote ster was echter Anouk in haar single: ze speelde de sterren van de hemel! Perfecte services
hoog achterin of juist kort over het net. Ook de smashes gingen erg goed deze avond. Van links naar
rechts, voor en achter: de tegenstander heeft alle hoeken van de baan gezien. Knap gedaan Anouk!
In twee sets gewonnen, allebei 6-21! Eindstand 5-3.

BC BIOS 3 – BC VOORBURG 6

Wedstrijd 1
In de eerste wedstrijd kwam Voorburg op bezoek in Noordwijk. Altijd even aftasten zo’n eerste
wedstrijd van het seizoen: nog niet echt getraind, nog weinig samen met elkaar gespeeld, nog rozig
van de zomer …
Maar BIOS mocht gelijk vol aan de bak. De heren-dubbel was al bijzonder omdat vader en zoon op de
baan stonden. Zowel Frans als Keano speelt nog niet zo lang en al helemaal niet samen. Een genot
om naar te kijken. Dat we onze meerdere (nog) moesten erkennen in de heren van Voorburg, deed
niets af aan het plezier. Een mooie tweesetter op 12 en 16: groei in punten!
De dames dubbel was een spannende pot: de eerste set ging niet helemaal goed voor BIOS: 16-21
voor Voorburg. Was het de spanning? Was het nog te onwennig? Na de aanmoedigingen van de
teamgenoten begonnen Debby en Ingrid hoopvol aan de 2 e set. Dankzij goed loopwerk van beide
dames en mooie afmakers ging de 2 e set met 21-19 naar BCBIOS. En toen was de motor warm: er
werd gevochten om elk punt. Uiteindelijk ging de winst met een mooie 21-17 naar BCBIOS.
Na deze spannende driesetter kreeg Ingrid het voor elkaar om ook haar single in drie sets te
beslissen. De eerste won Ingrid, in de tweede set kwam de verzuring van de dames-dubbel boven en
de set werd verloren. Na bemoedigende woorden van onze jongste telg, Keano, was Ingrid opgepept
voor de derde set. Uiteindelijk mooi gewonnen met 21-16.
Voor de andere partijen liggen er nog wat trainingspuntjes … wel leuke leerzame partijen. Debby en
Keano wisten hun eerste set knap te winnen met 21-17. Helaas kon Voorburg met hun competitie-
ervaring de wedstrijd naar zich toetrekken en wonnen zij de andere twee sets. Eindstand 2-6.