Ijmond BC 4 BC BIOS 2

BC BIOS 2 GAAT VOOR 3

Soms zou je denken dat thema’s terugkerend, herhalend en/of opvolgend zijn. Ik denk aan 2 versus 3, of aan koffie, of aan de waarde van op tijd (= te vroeg) komen, of aan semi-buitenlandse reizen. Het antwoord is ‘ja’, volmondig ‘ja’. Op welke vraag denk je nu misschien? Nou, of thema’s steeds terugkomen.

Om er maar eens een uit te pikken. Vorige keer was het thema ‘2’. Deze keer ‘3’. Heel herkenbaar want zelfs de tegenstander IJmond – in deze wedstrijd in de 3e ronde van de competitie – begon ‘3’ ook al te herkennen. Hun inbreng: de uitslag was 6-2 voor de club uit IJmuiden. Even tussendoor, heb je nu ook zo’n gedachtenflits ‘IJmuiden, maar dat is toch best wel ver weg als je zelf in Noordwijk speelt?’. Het antwoord is ‘ja’, volmondig ‘ja’. Je zou kunnen zeggen ‘semi-buitenland’, want het ligt boven Amsterdam…

Maar even terug bij het thema: 6 gedeeld door 2 is… Yep, daar heb je geen rekentoets voor nodig. Maar het viel Tessa van de ontvangende club ook op dat we met z’n allen in de derde helft (3…) aan twee tafels zaten, die nummer 1 en 2 hadden. Dus opgeteld… Daar heb je ook geen rekentoets voor nodig.

Maar een thema is pas een thema als er meer dan 3 keer iets met dat thema aan de hand is. Overigens best knap om zo’n thema te herkennen toch als je wéér geen koffie kunt krijgen na een uur in de auto? Vind ik wel. Maar weer even bij de les. De wedstrijd in IJmuiden kenmerkte zich door veel drie-gamers. Ook wel drie-setters genoemd, maar dat lijkt een benaming uit een grijs verleden te zijn. Vijf wedstrijden werden pas in de 3e game beslist! En dus – we spelen in totaal acht wedstrijden – 3 niet.

Corné Hoek speelde deze keer voor het eerst deze competitie mee. En dat heeft hij geweten. De vakantie(s) zaten hem nog in de benen. Niet goed voor de conditie blijkbaar? Je zou maar hopen dat hij daar niet na 3 dagen nog spierpijn van had. Moet bijna wel met thema 3… Met name in het herendubbel met Bart Giesbers merkten de mannen het verschil tussen een ervaren team in de 7e divisie en twee jaar achter elkaar promoveren en debuteren in deze klasse. Net dat tandje scherper, net iets beter in staat om aan te passen. Geen winst dus. Marieke Ipema en Yvonne Snijders hadden dezelfde ervaring. Van de vijf driegamers gingen er vier naar de Noord-Hollandse club. Het was Yvonne die met de 2e dames single het eerste punt binnenhaalde (2+1=…) meteen gevolgd door het top mix dubbel van Marieke en Corné.

Ben je eigenlijk nog steeds aan het nadenken waarom (te) vroeg komen niet handig is? Dat je bijna beter te laat kunt komen? Al zal dat bij veel mensen weerstand oproepen, je hoort immers niet te laat te komen (?). Nou, als je te vroeg komt, kan het zomaar zijn dat er dan bijvoorbeeld nog volop basketbal wordt gespeeld in de hal. De verhuurders van veel zalen hebben toch de neiging om sporten erg dicht op elkaar te plannen, ook wel ‘romantisch plannen’ genoemd. Vanuit het idee dat het vanzelf wel goed zal komen. Had ik al gezegd dat het 3×3 (…) basketbal was? Je weet wel, die gouden medaille in Parijs? Net als vorige keer was het dus wachten tot de banen opgezet werden. Dat doet het sportbedrijf in Noordwijk toch veel beter!

Hadden we het al gehad over dat dit de 3e.keer was dat BIOS tegen IJmond speelde? En dat de eerste keer 3 jaar geleden was? De uitslagen waren wel beter dan de 6-2 nederlaag van deze keer. De grote vraag is nu natuurlijk of de volgende wedstrijd thuis tegen Sassem het volgende cijfer – 4 – als thema gaat kennen? Of zou het iets totaal anders worden? Komt dat zien, komt dat zien. Vrijdag 4 (!) oktober gaan we het meemaken.

IBAIN 1 – BC BIOS 2

Weer met 2 voeten op de grond voor BIOS 2

Stel je voor, je wordt als team 2x kampioen en je gaat in 2 jaar tijd van de 9e naar de 7e divisie. Dan kun je daar op 2 manieren (2 lijkt een soort thema te worden?) mee omgaan. Of je bent in een euforische stemming na 2 kampioenschappen of je verwacht er niet veel van en je bent blij met 1 of 2 punten. En BC BIOS 2 (weer een 2) kende een mix van vertrekpunten.

De start was in de ogen van sommigen uit het team vals: welke onverlaat verzint nu dat je op zaterdagochtend om 9 uur moet spelen in Amstelveen met een wereldreis van Rijnsburg naar Katwijk naar Noordwijk en naar Amstelveen. En dan ook nog een kwartier marge pakken om op tijd te zijn. Maar ok, vol goede moed dan maar. En dan… Zaal leeg, geen netten en nog belangrijker, de kantine dicht. Dus geen koffie. Terwijl er toch echt wel een heel bosje ouders in de sporthal was vanwege de hel op aarde voor ouders: zwemles. Dus dan begin je maar om half 10 of zoiets.

Maar niet voordat… (kijk je ook Dit was het nieuws? Dan ken je dit zinnetje). De heenreis in de auto was bijzonder. Dan denk je een stille elektrische auto te hebben, zitten er 2 mensen in die hun uiterste best doen om blaffende hondjes na te doen. Beetje naweeën van ziekte. Gelukkig zoekt Piet Ouwehand straks de helende zon van Kroatië op. Soort warmtestage. Onderweg kwam natuurlijk weer van alles voorbij. Als eerste natuurlijk of Bart 2 minuten te vroeg was met ophalen of dat Marieke (dan dus) 2 minuten te laat was… En daarna bijzondere dromen over materiaalpech (best netjes verwoord denk ik), cursus locatie delen in whatsapp, en manieren om in de winter warm te blijven.

Terug naar de wedstrijd. Maar niet voordat… Er een ritueel momentje ontstond: de formele overdracht van het captain-schap van Bart Giesbers naar Marieke Ipema. Gelukkig hebben we de foto’s nog (dat zinnetje ken je dan ook, zie bijgaande foto van dit officiële moment).

We begonnen al met een eerste indruk: vooral een hooggespannen verwachting bij het niveau van de tegenstanders. Veel mensen uit India of omgeving, toch een van de toplanden in de badmintonsport. Al hebben we deze dag geleerd dat India geen nationale sport heeft om ervoor te zorgen dat alle sporten de juiste aandacht krijgen. Daar kunnen wij Nederlanders nog iets van leren. Cricket is trouwens ook geen nationale sport, maar ‘religion’… Overigens hadden we het grote aandeel Indiërs kunnen verwachten als we even gegoogeld hadden. De naam van de club – IBAIN – staat namelijk voor Indian Badminton Association in the Netherlands. Dat niveau werd bevestigd in het herendubbel. Na een snelle eerste game ging de 2e al beter. Maar de winst was voor IBAIN 1 (ja ja, het eerste team, waarom niet het 2e als 2 het thema is geworden). De heren singles gingen ook verloren, maar het dames dubbel daarentegen…! Stap 1 in de dag van de (2) dames. Winst in het dubbel en daarna ook winst in de 2e dames single van Yvonne Snijders… Bij het napraten achteraf bleek overigens dat de eerste heer van de thuisclub 2 (…) of 3 klassen hoger heeft gespeeld dan het Noordwijkse BIOS.

En ik vermoed dat je de einduitslag al een beetje aan voelt komen met al die tweetjes… Ja, je hebt gelijk, het werd 6-2 voor de thuisploeg. En om maar eens in het thema te blijven: IBAIN won hun zes punten allemaal in 2 games. BIOS won hun 2 wedstrijden allebei in drie games. Na de wedstrijd hebben we natuurlijk nog even gezellig nagepraat, dat zal circa 2 kwartiertje zijn geweest. Erg gezellig onder het genot van 2 bakjes patat (friet? frites? patat frites?) per team.

De terugreis was uiteraard weer interessant. Om de een of andere reden komt toch steeds weer het gesprek op vegetarisch of vegan. Op een bruiloft, verjaardag of een ‘plankje’ na een wedstrijd. Maar ook 12 uur gegaarde pulled pork. Waarbij Bart zich volgens Marieke erg goed op de vlakte houdt. En natuurlijk de vakantie van Piet, geniet ervan! Na deze start heeft BIOS 2 een weekje vrij vanwege een uitgevallen team. Daarna gaan ze weer voor de volgende punten.

BC BIOS G1 – Ouderkerk Amstel BV G2

Dubbelcompetitie is begonnen met een buik in de weg

Soms zijn tegenstanders een ware inspiratie voor dit soort journalistieke uitingen. Deze keer was het Olof tijdens de eerste wedstrijd in de dubbelcompetitie van 2024. Olof van de club Ouderkerk Amstel maakte deze opmerking volledig uit het niets en die blijft dan hangen in de week erna… Maar waar die uitspraak nou vandaan kwam?

Nu moet ook gezegd worden dat er meer onverwachte dingen gebeurden. Zo werd een (afgescheiden) deel van de zaal gebruikt door een muziekgroep uit Lisse. Regelmatig kwam Eye of the tiger van achter de wand. En met regelmatig bedoel ik: steeds tijdens de momenten dat Olof op de baan stond. Alsof het expres was… en altijd bij hem. Dat begon al in het herendubbel. De good old combinatie van Corné Hoek en Bart Giesbers draaide weer prima ondanks de ruime trainingsachterstand van Bart. Ook het damesdubbel van Marieke Ipema en Ingrid Strien stond weer scherp op de baan. Misschien scheelde het ook dat de muziek ineens in geen velden of wegen (of beter: zaal) te bekennen was.

Maar niet getreurd, Olof was weer aan de beurt voor de mix. En ja hoor, Eye of the tiger… Samen met Marleen wist Ouderkerk Amstel het nog best lastig te maken voor Ron Koeman en Ingrid. Maar de Noordwijkers pakten toch weer de winst. Evenals de mix van Marieke en Corné daarna. De thuisploeg stond zoals altijd met een goede instelling op de baan en mocht na twee goede games de felicitaties van Kitty en Mick in ontvangst nemen. Hadden we al vastgesteld dat er geen muziek was? Logisch toch, geen Olof. De een-na-laatste wedstrijd lieten een zeer scherpe Marieke en Ron zien die nauwelijks ruimte lieten voor tegenstand van Kitty en Olof. Ondanks de onvermijdelijke Eye of the tiger natuurlijk.

Na deze 5-0 voorsprong was het aan Ingrid en Bart om een strike te halen. Dit bleek een bijzonder spannende wedstrijd te worden met een wisselend verloop. Marleen en Mick wisten de eerste game in de verlenging naar zich toe te trekken. Tijd voor een tactische ingreep. En wat voor een! Het werd ‘zomaar’ 21-11 voor de thuisploeg. De derde en beslissende game ging echter weer gelijk op. Goed spel van beide kanten – en ja, soms ook een minder briljant moment… Opnieuw werd het een game die tot het ultieme einde ging, 21-19. Maar dan wel voor de bezoekers. Wel zo sociaal zullen we maar zeggen, Ouderkerk had nog een behoorlijk thuisreisje voor de boeg. Maar dat had je natuurlijk zelf al bedacht. Wij hebben in Nederland immers een bovengemiddeld niveau van topografie in onze capaciteiten! Uiteindelijk mochten we dus een 5-1 overwinning opschrijven, een hele mooie start van de dubbelcompetitie!

De Valken 2 – BC BIOS 2

Een ware kampioenswedstrijd met knikkende knieën in Valkenburg!

Donderdag 18 januari mocht BIOS 2 zich melden tegen dé concurrent voor de 1e plek in de competitie. De promovendus van vorige seizoen, BIOS 2, speelde in Valkenburg tegen De Valken bijna een thuiswedstrijd. Corné Hoek en Bart Giesbers wonen immers bijna om de hoek, in Rijnsburg. Heb je het vorige wedstrijdverslag gelezen, met name het stukje over spanning? Dan denk je bij knikkende knieën zeker weer aan de BIOS spelers? Fout! Deze keer was het de oud-BIOS speler Sander, die deze donderdag de sterkste Valkenburger was. Die knikkende knieën (of eigenlijk ‘trillende benen’ zoals Sander het zelf zei) waren een gevolg van de intensieve wedstrijd die hij tegen onze Corné speelde. Na twee lange games met lange rally’s, goed loopwerk en harde smashes was het een ‘pittig potje’, waarbij beiden eigenlijk niet zaten te wachten op een derde game. Een zichtbare aanslag op de conditie. Uiteindelijk was het Corné die de felicitaties in ontvangst mocht nemen. Daarmee hield hij zijn ongeslagen single status in deze competitie.

Ook het dubbelspel met Bart ging naar BIOS. Dat was geen eenvoudige wedstrijd. Invaller Rients van De Valken was een goede partner voor Sander. Deze links-rechts combinatie maakte het Corné en Bart (ook links-rechts overigens) erg moeilijk. Het was te danken aan een goede eindsprint in de derde game die de Noordwijkers de winst bracht. Net iets scherper, net iets minder fouten en net iets dominanter in de rally’s dan in de 30 punten daarvoor. Het damesdubbel van Marieke Ipema en Ingrid Strien bleef ook in Noordwijkse handen. In twee keurig gespeelde twee games trokken ze de winst naar zich toe. Toen Bart vervolgens goed kon domineren in zijn single en deze won met minder tegenstand dan verwacht, was het zelfs 4-0 voor BIOS. Ja, De Valken speelde met een invaller, maar 4-0 voor tegen de club die bijna de hele competitie bovenaan stond? Heel bijzonder.

Hadden we dat maar niet gedacht… Want daarna ging het mis. Marieke speelde een moeilijke wedstrijd tegen Diane. Na ruime winst in de eerste game voor Marieke ging ze soort van ‘uit’ en kreeg zichzelf niet meer op het niveau van de 1e game. De tweede game was ze er wel dichtbij, maar wist de Valkenburgse deze game en daarna de wedstrijd toch naar zich toe te trekken. Ook de single van Ingrid op de wat donkere derde baan (een deel van de verlichting functioneerde niet) kwam niet lekker uit de verf. Meerdere shuttles die uit gingen of waar ze toch werd vastgezet door Marjon van de Valken maakten dat deze wedstrijd een ‘plusje’ werd voor de thuisclub. Dit ondanks de veel betere tweede game. Dan maar de winst pakken in de eerste mix. Die was tot voor deze avond een zeker punt in deze competitie. Alle mix wedstrijden van Corné en Marieke waren voor BIOS. Maar ja, deze keer niet. Sander en Diane bleken ook een erg sterke mix, waarbij de spanning tot het eind van iedere game opliep. Waar Marieke en Corné de eerste game nog met 21-19 wonnen, daar trokken de Valkenburgers de derde game met 21-19 naar zich toe. Dan maar de tweede mix? Laten we het erop houden dat Bart in denial was en dat de combinatie toch nog aan elkaar moet wennen als de tegenstand hoog. In denial kun je natuurlijk op veel punten zijn. De eerste 3 opties die nu wellicht door je hoofd gaan, kloppen niet… Bart bleef zich meerdere punten vergissen in de linkshandige Rients. In plaats van safe naar de backhand was het door deze vergissing af en toe netjes klaarleggen om een smash tegen te krijgen. Niet zo handig vond hij zelf.

Kortom, de tweede helft van de avond leverde ook 4-0 op, maar dan voor De Valken. Dit gelijke spel zorgde er wel voor dat BIOS nog steeds ongeslagen is in de competitie. Wel vier keer een gelijkspel, maar niet verloren. Het zorgde er ook voor dat de voorsprong van BIOS op De Valken nog steeds vier punten is. Met nog één wedstrijd te gaan. In die laatste ronde speelt BIOS op vrijdag 27 januari thuis tegen de nummer drie van de competitie, Orbiton. De Valken speelt de week erna tegen de nummer laatst, Dynamo Sassem. Conclusie: alle spanning en alle mogelijke uitkomsten zijn nog aanwezig. Kan het een mooier slot van de competitie zijn? Saillant detail: mocht BIOS winnen, dan heeft het team het recht om gratis top badminton te zien op de NK 2024.

Natuurlijk werd ook deze wedstrijd in uitstekende sfeer afgesloten in de kantine met onder meer een Kwakkelend gesprek. Niet dat de gesprekken moeizaam liepen, maar als je een Kwak speciaalbiertje bestelt met het echte bijbehorende glas… Dan geeft dat toch voer voor gesprek als niet iedereen dat glas kent. Jij ook niet? Even googelen dan. Om nog maar te zwijgen van het gesprek dat je kunt hebben over een wat ondefinieerbaar snackje met spikkeltjes.

Gezegd moet worden dat het niet in het voordeel van De Valken dat hun sterkste speler Richard in december is uitgevallen met een blessure. Dat gun je niemand. Dat zal ook zeker meetellen in de actuele stand in de competitie. Wie zich na de laatste ronde ook kampioen mag noemen, de blijdschap en trots zullen er zijn!