BC BIOS G1 kampioenswedstrijd

Plezier spel je als W.I.N.S.T: dubbel kampioenschap voor BIOS!

Wie de wedstrijdverslagen van BC BIOS leest, weet dat plezier een onmisbaar element is in de Noordwijkse teams. Zo ook op vrijdag 23 juni, de dag van de beslissing in de strijd om het kampioenschap in de dubbelcompetitie. Dit leidde tot een – voor dit team – typische discussie: zorgt plezier nu voor winst, zorgt winst voor plezier, is winst belangrijker dan plezier, of andersom? Het team vond de pauze na de eerste – verloren – wedstrijd het juiste moment om deze discussie te voeren (?). Waarom dat nou zo’n briljant moment was? Nou, BIOS had één punt nodig om het kampioenschap binnen te slepen. De druk lag dus bij het herendubbel, uiteraard van Corné Hoek en Bart Giesbers. Dat dubbel liep deze keer niet echt lekker in de zaal van Dynamo Sassem. Een zaal overigens die zijn uiterste best deed om te solliciteren naar de functie van sauna. Na twee games van afzwaaiers en foute keuzes door de Rijnsburgse Noordwijkers en goed spel van de mannen van Sassenheim stond het eerste punt op het scorelijstje van de thuisploeg.

Dat was dus het moment dat Marieke Ipema het element plezier naar voren bracht en het gesprek over plezier en winst ontstond. Blijkbaar had Marieke toch gelijk, zij en Marjolein Hoek-Vink haalden in drie games het benodigde punt en dus het kampioenschap binnen. Toch galant van de heren die als ware ridders de eer aan de jonkvrouwen lieten. Moet wel gezegd worden: de eerste game ging ondanks voorsprong toch nipt verloren. Game 2 en 3 waren echter overtuigend. We hoorden wel af en toe zo’n kenmerkende lange “neeeeee!” van Marieke op de baan. Was dat ook van plezier? De vraag stellen is het antwoord geven, vrees ik.

Nu waren de druk en de spanning – waar BIOS natuurlijk geheel geen last van had – eraf. Dit bleek al in de mix van Corné en Marieke: twee erg overtuigende games. Marjolein en Bart hadden drie games nodig, maar het bleek niet nodig om het geheime wapen van de tactische ingreep toe te passen. Bij het leuke en gezellige team van Sassem was de ban gebroken. Ondanks het goede spel dat zowel de dames als de heren geregeld lieten zien, was de scherpte toch minder na het mislopen van de eerste plek. Of het zou gekomen moeten zijn door een clubgenoot van hen die – op het eerste gezicht – alleen in een luier op de baan leek te staan. Na nog een keer kijken – waarom deden we dat ook eigenlijk – was het toch gewoon een sportbroekje (maar wel zonder shirt). Als ik mijn sportbroekje op deze manier had gedragen, had mijn dochter mij met ijskoud stilzwijgend afgrijzen en een emmer water opgewacht vermoed ik. Er gebeurden meer bijzonderheden in de zaal, misschien toch wat last van de warmte? Een van de heren van het dubbelteam van Sassem zei tegen een van de dames: “Wat breng jij een lucht mee!”. Toch iets wat je op twee manieren kunt opvatten… Hij bedoelde de – wellicht iets minder voor de hand liggende – positieve betekenis. Ze kwam voorlangs rennen, waardoor ze zorgde voor een welkom verkoelend windje. Overigens kwamen Corné en Marjolein tussen game 1 en 2 van hun mix nog even terug op het plezier(ig) thema. Focus. Kan focus samen gaan met plezier? Misschien was de conclusie wel: bij de een wel en bij de ander niet? Of toch…?

Het zou kunnen dat je een naam mist in dit verslag: Wil Nekkers kon er deze keer niet bij zijn. Zij had keuzestress: meedoen met de kampioenswedstrijd of op vakantie naar IJsland. Tsja. Ongelijk kun je haar niet geven, IJsland… Natuurlijk heeft Wil nadrukkelijk bijdrage geleverd aan het kampioenschap, het is een team effort. En laten we ook Richard Honsbeek nadrukkelijk bedanken voor de twee punten die hij inbracht toen hij inviel.

Saillant detail was dat het team van BIOS voor de tweede keer dit jaar kampioen werd. De eerste keer in de najaarscompetitie, de reguliere competitie waarin je ook single wedstrijden speelt. De tweede keer in de dubbelcompetitie. In beide competities bleef het Noordwijkse team ongeslagen, ook nu was een gelijkspel het minste resultaat. Dat was overigens niet tegen concurrent Dynamo Sassem, maar twee keer tegen de club op nummer 3. ‘Het’ team in de twee competities was niet twee keer

hetzelfde team. Het basisteam in de najaarscompetitie bestaat uit Marieke Ipema, Wil Nekkers, Ingrid Strien, Corné Hoek en Bart Giesbers. Deze dubbelcompetitie bestond het basisteam uit Marjolein Hoek-Vink, Marieke Ipema, Wil Nekkers, Corné Hoek en Bart Giesbers. Gefeliciteerd en hou dat plezier vast!

BC BIOS G1 – BC De Spotvogels G2

Met een pluimpje van Wil op weg naar het kampioenschap

[Met alles wat je hierna leest: de avond stond ook in het teken van het leed dat clubgenoot Richard eerder deze week meemaakte. Het BIOS dubbelcompetitieteam wenst hem en zijn naasten heel veel sterkte.]

Dan toch terug naar de wedstrijd. Die combinatie van hoogtepunten – pluimpje, Wil en route naar een mogelijk kampioenschap – komt zo. Maar eerst: wat is het toch geweldig om een tegenstander te hebben die actief gaat meehelpen met het verslag van de wedstrijd! Dat zegt natuurlijk iets over de sfeer die er na zo’n wedstrijd in de kantine is. En niet te vergeten, dat zegt ook iets over de creativiteit en de mate van ‘spelen met taal’ van onze gasten uit Leiderdorp.

Maar het hoogtepunt van de avond was toch eigenlijk wel de laatste competitiewedstrijd van Wil Nekkers bij BC BIOS. Ze heeft de nodige jaartjes competitie ervaring ingebracht bij BIOS en natuurlijk overgedragen aan de andere spelers. Wat was het dan toch eigenlijk mooi dat die laatste wedstrijd de mixed dubbel met Bart Giesbers was. Een combinatie die in de afgelopen jaren prima is gaan draaien. En nog beter, het laatste punt was op de service van Wil. Ze zei nog: “De laatste service!”. Maar het wed niet alleen een service. Het pakte gewoon zo uit dat het hele laatste punt een “Wil-show” werd. Door er aan het net goed en scherp tussen te zitten, wist ze zichzelf in een scorende positie te manoeuvreren. En die pakte ze ook overtuigend. En Bart? Die stond alleen maar te kijken en te genieten vanuit het achterveld.

En nu we het toch over het achterveld hebben. De mixed dubbels spelen zich veelal zo af dat de dame bij het net de aanvallende positie heeft en de heer pakt het achterveld. Als heer kijk je dan altijd tegen de achterkant van je maatje aan. En laat Marjolein Hoek-Vink nou net die dag hebben uitgekozen om overdag wat zon te pakken op het strand. Met iets minder zonnebrand dan wellicht verstandig was geweest… Gelukkig had ze de heren voorbereid. Corné Hoek (gelukkig voorafgaand aan zijn wedstrijden aangesproken op zijn veterstrik kwaliteiten) en Bart wisten daarmee gelukkig waar ze tegenaan zouden kijken. Dat die rode benen geen pijn deden… In ieder geval wel plaatsvervangend bij de heren. Beide mixen gingen echter wel naar het Noordwijkse BIOS. Marjolein en Bart moesten daarvoor nog wel een belangrijke tactische ingreep plegen, maar gelukkig op tijd.

De beide dubbels gingen eerder op de avond al naar de thuisploeg. Corné en Bart in de herendubbel en Marieke Ipema met Marjolein pakten overtuigend de winst. Al moet wel gezegd worden dat Bart af en toe zijn uiterste best deed om zichzelf te overtreffen met onmogelijke missers. En met succes, hij pakte de uitdaging aan en miste nog een niet te missen shuttle… Tot groot vermaak van zijn maatje (maatje?) en met een meelijwekkende blik van supporter Willem-Jan. Iets om snel te vergeten, daarom toch maar even opgeschreven. De mixen die Corné met Marjolein en vervolgens met Marieke speelde, gingen bij Noordwijk in het scoreboekje. Voor de goede tellers onder de lezers: dat waren inderdaad 6 punten voor BC BIOS.

De derde helft konden we samen met de Spotvogels genieten van een briljant appel-amandelspijs taartje waar Marieke voor had gezorgd. Het was deze keer een beetje behelpen met de beschikbare voorraad in de kantine. Je kon duidelijk merken dat het voetbalseizoen voorbij is (de voetbalclub exploiteert de bar). Maar dat kon de gezelligheid niet wegnemen. Van sappige verhalen over korfbal (het was toch een badmintonwedstrijd?) tot het delen van verhalen over allerlei blessures. Maar ook spraken we over de stand in de poule. Met zes punten voorsprong op Sassem heeft BIOS de beste kaarten voor de laatste, onderlinge wedstrijd. Eén punt is genoeg. Democratisch werd besloten dat Noordwijk het kampioenschap zou moeten pakken.

De laatste ronde van de avond was in stijl. Na het vertrek van de gasten had Wil nog een verrassing voor de anderen. Een plantje met pluimpjes – een mooie verwijzing naar de shuttles – en zaadjes voor een tomatenplantje. En waarom? Nou, naast zo’n appeltaartje of chocoladetaart van Bart is een

bakje kleine tomaatjes toch eigenlijk DE standaard voor de afsluiting van een competitieavond. Met Corné als grootste afnemer. En nu ligt de focus op de eerstvolgende wedstrijd, de afsluiting tegen de grootste concurrent voor de eerste plek, Dynamo Sassem.

Vlietwijk G1 – BC BIOS G1

“O ja, dit was Roodkapje! Daar moesten we krabben.”

Blijkbaar hebben bijzonderheden op de badmintonavonden van het BIOS-team een zekere magische kracht op het geheugen. Stel je voor, je zit met elkaar in de auto. Je probeert te bedenken welk team – in dit geval EVBC Vlietwijk uit Voorschoten – het ook al weer was waar je tegen moet. En welke zaal het ook alweer was. Met een aantal jaar badmintonervaring bouw je toch een historie op. Maar soms heb je niet in een keer een beeld voor ogen. Tot je op herkenningspunten stuit. Bijvoorbeeld het parkeerterrein van de zaal in Voorschoten. Marieke riep meteen: “Daar moesten we de vorige keer krabben, toen was het heel koud.” En op weg naar binnen: “Dit was toch die zaal van Roodkapje?”. Weet je dat niet meer, zoek dan even terug in de voorgaande wedstrijdverslagen. Voor BIOS was dat een zeer bijzondere avond.

Deze keer zagen we al snel dat we ons moesten schamen dat we niet meteen de spelers voor ogen hadden. Vlietwijk is een zeer gezellig team én een team dat hele nuttige dingen doet voor BIOS. Zo wisten zij vorig seizoen nuttige punten af te snoepen van de kampioensconcurrent van BIOS. Met een kampioenschap van BIOS als gevolg. En dit seizoen wist Vlietwijk, net als BIOS, twee maal een gelijkspel af te dwingen bij Hillegom. Waarschijnlijk net de cruciale punten om ervoor te zorgen dat Hillegom de eerste plek moet gaan afstaan aan BIOS of Sassem. Maar wie weet. Kortom, een mooi weerzien. Ook een nieuw gezicht: Hedwig was een invaller. Overigens zagen we al na 2 slagen dat ze echt niet de straat geplukt was, een geduchte tegenstander!

Voor het dubbelspel was het even afwachten welke van de 3J’s van Voorschoten zouden spelen tegen Corné Hoek en Bart Giesbers. Dat bleken Jan en Jeroen te worden. John zou de beide mix-wedstrijden spelen. Corné en Bart wisten deze openingswedstrijd prima te pakken, waarbij zeker de tweede game een sterk staaltje Noordwijks (Rijnsburgs) badminton was. Voor Bart betekende dit een bevestiging van zijn keuze voor een nieuw racket dat hij inwijdde bij deze wedstrijd. Marieke Ipema en Marjolein Hoek-Vink hadden het moeilijker in het dubbelspel, zij verloren de eerste game. Wel nipt, dus het was voor de dames wel duidelijk dat er meer in zat. En dat klopte: 0-2. De sterke mix van Corné en Marieke is eigenlijk altijd wel goed voor een punt, ook nu was dat het geval. Ook Marjolein en Bart maakten er een goede en vooral tactisch scherpe wedstrijd van. Dat leidde soms tot lange series punten, het leek wel snooker. Na deze 0-4 voorsprong voor BIOS, begon het toch een beetje te piepen en uiteindelijk te kraken en te barsten. Corné en Marjolein sleepten met 21-19 nog net een twee-games-overwinning uit. Maar Marieke en Bart hadden het moeilijk. Laten we zeggen dat het een kwestie was van ‘dubbele mixed signals” was. Nu denk je misschien: “Huh?”. Dat kan kloppen, dat hadden Marieke en Bart ook. Speelden ze nu een mix-tactiek, een dubbeltactiek, een combinatie of eigen niets van dat alles tegen het geslepen duo uit Voorschoten? Of was die onduidelijkheid de reden dat het Noordwijkse duo niet tot de eigen kracht kwam? Of was het andere koppel gewoon een maatje te groot? Onder de streep was het een duidelijke winst voor de thuisploeg. Maar, BIOS ging opnieuw met 5-1 winst naar huis. Niet zomaar natuurlijk, zoals het hoort sloten de teams de avond gezellig af met een hapje en een drankje (of twee). Kortom, een uitslag waardoor Corné zingend op weg ging naar de auto. Of dat nu kwam door het stukje muzikale educatie in de kleedkamer (hij kende Marillion en Fish niet??)?

Het zou kunnen dat je de naam Wil Nekkers miste in dit wedstrijdverslag, die was (weer ) aan het genieten van een vakantie. Volgende keer doet ze weer mee tegen Spotvogels. En dan tot slot de

kraker tegen Dynamo Sassem, dé concurrent voor het kampioenschap. BIOS staat 7 punten voor, maar heeft een wedstrijd meer gespeeld. Het schema is in het voordeel van BIOS: de nummers 2 en 3 spelen onderling, en daarna speelt Sassem tegen de nummer 5 en BIOS tegen de nummer 6. De slotwedstrijd zal naar verwachting in Sassenheim de beslissing gaan brengen.

BC BIOS G1 – BC Hillegom G1

“Dan zit mijn gezicht zo lekker”

Dat zei Marjolein Hoek-Vink na een vraag van Marieke Ipema waarom ze boos keek. Een momentje van reflectie in een verhitte badmintonwedstrijd tussen BIOS en Hillegom. Een zeer spannende wedstrijd die veel focus vroeg. Ook een wedstrijd die aanvoelde alsof minimaal vier van de zes wedstrijden tot een beslissende derde game kwamen.

Dat aantal drie-gamers viel toch mee, het waren er maar twee. Echter, van de acht games in de vier andere wedstrijden waren er drie die tot een verlenging gingen: 24-22, 24-22 en 22-20. Dus het gevoel klopte wel. Je zag het ook terug in de eindstand: net als in de uitwedstrijd een 3-3 gelijkspel. Een belangrijk gelijkspel, omdat BIOS met name concurrentie heeft van ditzelfde Hillegom en ook van Sassem in de strijd om het kampioenschap. Een zeer begrijpelijke vraag dus die Marieke aan Marjolein stelde. Het had zomaar spanning, focus, concentratie, etc. kunnen zijn. Maar nee, gewoon “omdat haar gezicht dan lekkerder zit”. Waarschijnlijk hebben we weer een nieuw gezegde dat we kunnen opnemen in de Nederlandse taal.

Laten we ook even kijken naar de uitslag zelf. Marieke en Marjolein hadden een belangrijk aandeel in het gelijke spel met elk twee maal winst. Een maal deden ze dat samen en de andere keer in het mixed dubbel. Marieke won met Corné Hoek, Marjolein met Bart Giesbers. Beide koppels met een eigen tactiek en opstelling die voor hen werkt. Opstellingen die ook al op de dinsdagavond trainingsavond waren doorgesproken met een van de vele nieuwe aanwinsten bij de club, Frank. De op dat moment met deze doorgewinterde badmintonner theoretische analyse, hebben we vrijdag ook nog even kritisch bekeken. Frank vanuit een enthousiaste supportersrol en de spelers van het team op de baan, naast de baan en in de kantine. Het kan je maar bezig houden . En ja, mij als schrijvend medespeler ook. Bottom-line: in onze competitie werkt de tactiek. Laten we trouwens niet vergeten dat niet alleen Frank naast het spelen ook met aandacht de wedstrijd aan het volgen was. Meerdere Noordwijkse spelers vonden het leuk om te kijken en het thuisteam aan te moedigen. Toch een typisch beeld van het gezellie BIOS.

De andere wedstrijden gingen naar de bezoekende club. Corné en Bart verloren de eerste game van het herendubbel met minimaal verschil. Dat was jammer, want de tweede ging wel overtuigend naar de Rijnsburgse Noordwijkers. In de derde bleef het opleggen van het eigen spel nog steeds moeilijker dan gehoopt. De heren uit Hillegom wonnen dan ook. De mix-partij van Wil Nekkers en Bart ging in de eerste game net naar de gasten, ondanks een zeer sterke tweede helft van BIOS in die game. De gehele avond speelde zich al fel af op het scherpst van de snede. Daar zullen gelijkwaardigheid van niveau, de ‘knikkers’ van het kampioenschap en een af en toe net iets andere beleveniswereld van het spel een rol in gehad hebben. Een incidentje in deze wedstrijd gaf voor Bart vleugels in het tweede deel van de eerste game. Natuurlijk zette Hillegom dit incidentje op nette en sportieve manier recht. De sfeer bleef echter wat beladen op deze avond. De mix van Wil en Corné verliep eigenlijk helemaal niet verkeerd, waarbij met name Wil veelvuldig zeer alert de aanval of het snelle spel van Hillegom wist te onderbreken. Het slotakkoord was echter toch steeds voor de nummer twee van de competitie.

Bij het drankje achteraf hebben we nog een handige life hack meegekregen. Bij wat overmatig gebruik van alcoholische dranken helpt de combinatie van water en zout. Dit – daadwerkelijk medische advies van een aanwezige huisarts in zijn vrije tijd – was overigens niet nodig op deze avond. Het team van BIOS kan zich uitstekend vermaken, ook zonder hulp van alcohol. Maar het zou toch zonde zijn om deze kennis niet te delen. De besproken interne wedstrijdanalyses, reflecties, carrièreperspectieven en gezinsdynamiek laten we liggen op de stamtafel in de kantine. Er zijn nog drie wedstrijden te gaan voor BIOS in de strijd om het kampioenschap in deze dubbelcompetitie. Met één punt voorsprong op BIOS en een wedstrijd minder gespeeld, is het een normaalgesproken goed te verdedigen stand. Maar ook Sassem staat dichtbij. Slechts vier punten verschil en resterend wedstrijdprogramma van gelijke zwaarte als BIOS. Waarschijnlijk betekent dit spanning tot de laatste onderlinge confrontatie in Sassenheim.