BC BIOS 2 – HHW ’69 BC 1
BC BIOS 2: van verward team naar blij teamWil Nekkers, een van de drie dames van BIOS 2, verwoordde het heel treffend: “Ik ben even helemaal confuus”. Je vraagt je natuurlijk af waarom dat dan zo was. De reden was dat we tot onze grote verrassing een team van vier heren mochten verwelkomen. Wat is daar nou zo bijzonder aan? Dan is het goed om te weten hoe de badmintoncompetitie werkt: er is een gemengde competitie en een aparte competitie zonder gemengde teams. Laat BIOS 2 nu in de gemengde competitie uitkomen. Dan verwacht je geen herenteam tegenover je. Sterker nog, de vraag was ook even: “Mag dit wel?”. Maar voor BIOS 2 is spelplezier het belangrijkste. Dan maak je geen problemen waar dat niet strikt noodzakelijk is, toch? Kortom, aan de slag met elkaar!
Corné Hoek en Bart Giesbers speelden de eerste wedstrijd, het herendubbel. Een wedstrijd met bijzonderheden. Corné, toch de sterspeler van het team, wist deze wedstrijd vaak het net te vinden. Een prima eigenschap voor een voetballer, maar niet voor een badmintonner. Wellicht dat de nieuwe bespanning van Cornés racket een rol speelde. Gelukkig speelde Bart deze wedstrijd degelijk en wisten Corné en Bart de eerste game met ruime cijfers te winnen. In de tweede werd het toch nog spannend. De Noordwijkse (eigenlijk Rijnsburgse) heren wisten een voorsprong van 9-3 tussen de vingers door te laten glippen en kwamen op achterstand. Ze herstelden net op tijd en trokken de winst met 23-21 naar zich toe, soms onder een meewarige blik van scheidsrechter Marieke Ipema. Intussen waren Ingrid Strien en Wil begonnen aan hun …tsja… damesdubbel zullen we toch maar zeggen. Tegen de twee jonge jongens van tegenstander HHW ’69 BC 1 kwamen ze geen moment in moeilijkheden. De jongens – nog op de leeftijd dat ze in de jeugd kunnen uitkomen – kwamen niet verder dan 8 en 11 punten.
Tijd voor de vier single wedstrijden. Corné had zijn vorm weer helemaal gevonden. Hij won met ruime cijfers in twee games van zijn tegenstander. Ook Marieke won haar enkelspel met zeer ruime cijfers. Een van haar gewonnen games ging zelfs met 21-2 naar de kant van Noordwijk. Net zoals Corné en Marieke een vrijwel gelijk resultaat neerzetten, zo speelden ook Ingrid en Bart in hun single bijna een kopietje van elkaar. Zowel Ingrid als Bart wonnen hun eerste game met 21-10 en de tweede games werden respectievelijk 21-17 en 21-19. Met een knipoog naar Corné noemde Bart het een ‘Corneetje’ dat hij net wat te veel shuttles niet over het net kreeg. Mooi om te zien dat de sfeer in het team zo goed is dat dit kan! Ingrid bemerkte in haar tweede game dat haar tegenstander een manier had gevonden om de rally’s langer te laten duren met als gevolg dat beide spelers meer kilometers over de baan moesten maken. Ingrid legde de shuttle een aantal keer net naast de lijnen, waardoor de spanning er wel degelijk was in de tweede game. Maar natuurlijk stelde ze de winst wel zeker. Inmiddels had de competitiedag na deze viervoudige winst in de singles een tussenstand bereikt van 6-0 in het voordeel van het Noordwijkse BIOS.
En toen de ‘mixed dubbels, althans gemengd in de teams van BIOS. Als eerste waren Corné en Marieke aan zet. Een wedstrijd die ook weer prima in winst werd omgezet door de jongste opstelling van BIOS. Belangrijker was de lol die Corné en Marieke op de baan hadden, en als gevolg daarvan ook Bart die hoog van boven op de scheidsrechtersstoel het spel mocht aanzien. Dat leidde zelfs tot zijn opmerking: “Jullie zijn een vermakelijk koppeltje”. Heel leuk om te zien. En misschien ook wel een reflectiemomentje: de woorden “confuus” en “vermakelijk”, zoals Wil en Bart gebruikten, vroegen toch even om een korte check bij de generatie van nu. Het resultaat: “Ik weet niet precies wat die woorden betekenen, maar ik denk dat ik ongeveer wel weet wat er bedoeld wordt”. Kortom, volgende keer gebruiken we “in de war” en “grappig”!
Na deze taaloefening natuurlijk ook nog even aandacht voor de laatste wedstrijd tegen het team uit Heerhugowaard. Wil en Bart mochten proberen het laatste punt binnen te halen. En dat lukte! Wil liet zich niet remmen door een lichte blessure en zat er bij het net bovenop. Bart mocht het achterveld afdekken en kon – vooral als resultaat van de training van afgelopen maanden – goed druk blijven zetten. In twee games trokken ze de winst naar zich toe. Het resultaat? Een maximale winst van 8-0. Een mooie uitgangspositie voor de return over een aantal weken. De eerste uitdaging van die dag wordt dan om op zaterdagochtend om 9.00 in Heerhugowaard op de baan te staan. Dat wordt half 8 vertrekken, brrr…. De winst van deze thuiswedstrijd werkt natuurlijk wel als goede stimulans voor het vroege tijdstip.
Tank en Schenk!
