EVBC Vlietwijk 2 – BC BIOS 2

Het dilemma van Roodkapje

Vorige week was het verslag een speciale sinterklaaseditie, deze keer belanden we in de wereld van de sprookjes. Waarom nou een sprookje in badminton? Was het dan zo’n sprookjesachtige wedstrijd, en wat is dat dan eigenlijk: een sprookjesachtige wedstrijd? We maken het iets makkelijker. Het ging om een een-tweetje, of beter een een-twee-drie-viertje van Marieke Ipema, Corné Hoek, Ingrid Strien en Marjolein Vink.

Het waren de twee mixed dubbelwedstrijden die de inspiratie vormden voor de titel van dit artikel. Alle spanning die je als lezer nu voelt, moet je nog even een plekje geven. Eerst namelijk een klein beetje achtergrond. We speelden uit tegen EVBC Vlietwijk, een club uit Voorschoten waar we thuis nog met de maximale cijfers 8-0 van wonnen. Het team van Voorschoten kende een iets andere opstelling in deze wedstrijd, ze speelden met een heer minder. Bij BIOS was Marieke deze keer niet met vakantie. Vlietwijk kent een niveauverschil binnen het team. De twee heren van deze avond hebben zeer goede statistieken in de competitie, de dames scoren een stuk lager. Dat levert dan ook direct een dilemma op in de mixed dubbels. Speel je dan alles op de mindere speler van het team van de tegenstander of betrek je ook de betere speler in het spel.

Een dilemma waar zowel Wil Nekkers en Bart Giesbers als Marieke Ipema en Corné Hoek mee werden geconfronteerd. Beide wedstrijden werden tegelijk gespeeld in de zaal die zeker geen sprookjesachtige temperatuur kende. Of je moet nu Frozen in je hoofd hebben… Wil en Bart speelden voor hun gevoel niet lekker met bovengemiddeld veel fouten. Dat maakte de wedstrijd zeker spannend. De eerste game wonnen zij met het minimale verschil van twee punten, de tweede was iets ruimer. Maar zo voelde het niet. Ingrid, die geen mix speelde en de kou tegenging met een felrode sjaal, omslagdoek, mantel (ik ben geen fashionista), vertelde dat Wil en Bart toch duidelijk beter speelden dan Corné en Marieke. Corné en Marieke wonnen de eerste nog makkelijk maar de tweede was een moeizame game. Ergens ontstond ook de opmerking van Marieke “Ik ben niet bang”, wat leidde tot een zingende Corné “Zeg Roodkapje waar ga je hene, ik ben niet bang, ik ben niet bang”. Leg je ook de link met de rode sjaal, omslagdoek, mantel van Ingrid? Maar wat was de rol van Marjolein, onze trouwe toeschouwer, fan, coach en mentaal begeleider (en in de afgelopen dubbelcompetitie ook teamgenoot)? Marieke zei nog dat het maar goed was dat de schrijver (ik dus) het “incidentje met Roodkapje” niet had meegemaakt. Gelukkig is Marjolein de beroerdste niet en vertelde enthousiast met alle details “het verhaal van baan 2”. Met dank!

De overige wedstrijden verliepen met duidelijke afgebakende scores, met een 6-2 overwinning voor BIOS als eindscore. Alleen het herendubbel vraagt nog een momentje van aandacht. Dat was een bijzonder spannende wedstrijd. We zagen Bart met succes de trainingen en Badminton Insight YouTube filmpjes toepassen. Overigens zien we bij het hele team een duidelijke groei in niveau door de intensieve en waardevolle trainingen. Maar, even terug naar het herendubbel. De eerste game ging met nipt verschil naar Vlietwijk, waarna Corné en Bart toch snel herstelden en de tweede game duidelijk wonnen. De laatste beslissende game ging erg gelijk op en eindigde met de constatering dat er toch nog “een strikje om de trainingsinzet” moet. Toch net twee foutjes op 19-19 die de winst opleverden voor Vlietwijk. Erg zonde om de avond zo te starten. In de strijd om het kampioenschap met USSR uit Delft helpt puntenverlies niet, dat studententeam maakt namelijk vrijwel geen enkele fout. Kortom, aankomende rustperiode rondom Kerst en nieuwjaar is de tijd om alle focus weer te leggen op maximaal scoren in het laatste deel van de competitie.

Fijne dagen, een mooie jaarwisseling en een sportief 2023!

10/01/2023 Ian Prins